รักรสบ๊วย ep.14
ปล.แนะนำให้อ่านเนื้อเรื่องตอนที่14ในจอยลดาก่อนนะคะ
21:30
บ๊วยได้แต่นั่งมองนาฬิกาแล้วถอนหายใจออกมา เขากลับมาถึงบ้านตั้งแต่สองทุ่ม
และตอนนี้เขาก็กำลังนั่งรอดราฟต์กลับบ้านอยู่
ล่าสุดที่คุยกันก็ตอนที่ดราฟต์ขอเขาเป็นแฟน
เขาได้แต่นั่งอ่านข้อความเหล่านี้วนไปซ้ำหลายรอบ มันดูกะทันหัน ไร้พิธีรีตองและติดจะเหมือนคุยเล่นกันซะมากกว่าการขอเป็นแฟน
แต่ที่เขาตอบตกลงไปมันเป็นความจริง ความจริงที่ว่าเขาต้องการเป็นแฟนกับดราฟต์จริงๆ
มันจะผิดไหมถ้าเขากลัวจะเหมือนวันนั้น
เขากลัวดราฟต์กลับมาถึงบ้านแล้วบอกว่าพูดเล่นไม่ได้จริงจังอะไร
เขาแค่ไม่อยากรู้สึกเหมือนวันนั้นอีก
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาขอดราฟต์เป็นแฟน คอยเต๊าะ คอยหยอด
แต่ร่างสูงก็กลับดูนิ่งในบางทีและไม่ตอบสนองกันสักเท่าไหร่เลยด้วยซ้ำ
เรื่องของวันนี้เขาจะเชื่อได้มากแค่ไหนกัน
บ๊วยนั่งชันเข่าขึ้นมาและกอดมันเอาไว้
ตอนนี้เขากลัวมากกว่าที่สุดคือการพูดเล่น
บ๊วยกำลังตกเข้าไปในภวังค์ของตัวเองอีกครั้งโดยที่ไม่ทันได้สังเกตหรือได้ยินเสียงจอดรถ
หรือแม้กระทั่งดราฟต์เปิดประตูเข้ามาในบ้าน ร่างเล็กก็เหมือนกับจะไม่รู้เรื่องการมาเยือนของร่างสูง
ดราฟต์ค่อยๆเดินเข้าไปกอดร่างเล็กจากด้านหลังที่กำลังนั่งกอดเข่าตัวเองอยู่บนโซฟาราวกับว่ากำลังคิดอะไรสักอย่างอยู่
“ดราฟต์!!”
เขาจำน้ำหอมกลิ่นนี้ได้
“ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้”
ร่างสูงปล่อยอ้อมกอดนั้นและเดินอ้อมมานั่งลงข้างๆร่างเล็ก
“มารอเธอแหละ”
“แล้วทำไมไม่โทรตาม”
“ก็เผื่อว่าอยากอยู่กับเพื่อนก่อนไง”
“กับแฟนก็อยากอยู่ครับ”
ร้อน!! ตอนนี้เขารู้สึกว่าใบหน้าของเขามันร้อนแปลกๆ บ๊วยรีบยกมือขึ้นมาพัดใบหน้าของตัวเองให้คลายร้อนโดยเร็ว
พอพัดเสร็จก็เอามือขึ้นมาจับที่แก้มทั้งสองข้างของตัวเอง
ดราฟต์ได้แต่มองการกระทำเหล่านั้นและยิ้มออกมา เขายกแขนข้างหนึ่งพาดกับพนักพิงโซฟาเอาไว้และยกมือขึ้นมาเท้าคางมองการกระทำที่น่ารักของคนตรงหน้า
“เธอ....คือจริงจังมั้ย?”
“ครับ จริงจัง”
บ๊วยยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดแก้มของตัวเองอีกครั้งหลังจากที่ฟังคำตอบ
“คือ....ง่ายๆอย่างงี้เลยใช่ป่ะ?”
“หรืออยากให้ขอต่อหน้าอีกรอบ?”
“ฮื่ออออ..”
“ว่าไงครับ อยากให้ขอมั้ย?”
“ฮือออ”
จากที่ตอนแรกแค่ปิดแก้ม ตอนนี้เขาปิดทั้งหน้าแล้ว
เขาแพ้สายตาตอนที่ดราฟต์พูดมันออกมาเมื่อกี้นี้ ฮือออ ทำไมต้องอบอุ่นด้วย
เขาอยากจะหายไปจากตรงนี้ให้มันรู้แล้วรู้รอด ไหนจะใจเขาที่จะเต้นแรงจนเหมือนจะทะลุออกมาข้างนอกนี่อีกล่ะ
พระเจ้าช่วย!! ลูกกำลังจะเขินตายอยู่แล้วนะ
“ตอบฮือเนี่ย คืออยากให้ขอใหม่ใช่มั้ย?”
“ฮือออ”
ดราฟต์ยิ้มให้กับการกระทำเหล่านั้นอีกครั้งและดึงมือทั้งสองข้างที่ปิดหน้าของร่างเล็กลง และทำการจับมือคู่นั้นเอาไว้
ทำให้ตอนนี้กลายเป็นว่าทั้งสองคนกำลังมองหน้ากันตรงๆ
“เป็นแฟนกับดราฟต์นะครับ?”
หลังจากได้ฟังประโยคนั้นเขารู้สึกว่าตัวเองยิ้มกว้างที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้
เขากำลังมีความสุข น้ำใสนัยน์ตาเอ่อล้นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
ถ้าจะร้องไห้ก็ร้องเพราะมันมีความสุขเนี่ยแหละ
วันนี้ที่กูรอคอย...!!
ดราฟต์เห็นคนตรงหน้าน้ำตาไหลออกมาก็รีบยกมือขึ้นมาเช็ดให้อย่างช่วยไม่ได้
“อยากได้คำตอบครับ ไม่ได้อยากได้น้ำตา”
“ฮืออออ”
“เอ้า วันนี้จะรู้เรื่องกันไหมเนี่ย?....ว่าไงครับ
เป็นแฟนกันดราฟต์นะครับ”
“ฮืออออ”
“ถ้าฮืออีกจะไม่ขอแล้วนะ”
“ฮือออ...เป็นสิเป็น”
“เป็นไร?”
“ก็เป็นไง”
“แล้วเป็นอะไรล่ะครับ?”
คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย
สายตาของคนตรงหน้าช่างอ่อนโยนและอบอุ่นราวกับไมโครเวฟ
ลูกจะระเบิดตัวเองตายอยู่แล้ว ลูกว่าลูกไม่ไหว~
“ว่าไงครับ เป็นอะไรหืม?”
“เป็นแฟนดราฟต์”
“ใครเป็นแฟนดราฟต์นะครับ?”
“เธออ...อย่าแกล้งกันดิ”
“ไม่ได้แกล้งเลย ก็อยากได้ยินบ้าง”
“ก็บ๊วยเป็นแฟนดราฟต์ไง”
ตอบเสร็จก็ขยับกายเข้าไปหาดราฟต์และใช้สองแขนโอบกอดอีกฝ่ายเอาไว้
มันน่าเหลือเชื่อวันนี้เป็นวันของเขาจริงๆใช่ไหม มันเหมือนความฝันเลย
เพราะความฝันของเขาคือการมีคนในอ้อมกอดนี้อยู่ข้างๆกัน
ดราฟต์ยกแขนทั้งสองข้างโอบกอดอีกฝ่ายเอาไว้บ้างแล้ววางคางไว้บนไหล่ของร่างเล็ก
“เป็นแฟนกันครั้งนี้ จะไม่ปล่อยมือให้ไปไหนแล้วนะครับ”
“อื้อ...จะไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆเหมือนกัน”
//
เราสองคนใช้เวลาหลายชั่วโมงในการนั่งคุยเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา
ถึงแม้ว่าจะอยู่ด้วยกันมาร่วมหลายเดือน
แต่นี่เพิ่งจะเป็นครั้งแรกที่นั่งเปิดใจคุยกัน
และเขาก็เพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าดราฟต์ใจอ่อนให้เขาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เขาแกล้งเอาซอสมะเขือเทศมาทำเป็นเลือดแล้ว
ซึ่งมันนานมากเลยทีเดียว
“ขอเป็นแฟนไม่จูบหรอ?”
“ขอเป็นแฟนครับ ไม่ได้ขอแต่งงาน”
“โอ๊ย!...เจ็บนะ”
ดราฟต์ดีดเข้าที่หน้าผากของร่างเล็กอย่างไม่แรงนัก แต่พอบ๊วยร้องออกมาแบบนั้นร่างสูงก็จัดการแนบริมฝีปากลงไปบริเวณที่ขึ้นเป็นริ้วสีแดงจางๆจากการถูกดีด
ขนาดว่าเขาดีดไม่แรงมากนักยังขึ้นสีอ่อนๆได้ขนาดนี้
คนตรงหน้าเขาต้องผิวบางขนาดไหนกันนะ
“ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังเลย”
จะเขินมันก็เขินอยู่หรอก แต่ต้องโกรธสิ ห้ามเขิน
แต่ก็หยุดยิ้มกับการกระทำของคนตรงหน้าไม้ได้อยู่ดี
วันนี้เขายิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้วนะ
ดราฟต์กดยิ้มที่มุมปากก่อนทำการกดจูบเข้าที่ริมฝีปากของร่างเล็กจนเกิดเสียงน่ารักและรีบผละออก
จุ๊บ ♡
“ฮืออออ เอาอีก”
เมื่อกี้เขาไม่ทันได้ตั้งตัว แต่รอบนี้แหละ หึๆ
บ๊วยยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับดราฟต์มากขึ้น
จุ๊บ ♡
“เอาอีกไหม?”
บ๊วยรีบพยักหน้าตอบกลับร่างสูงไป
จุ๊บ ♡
จุ๊บ ♡
จุ๊บ ♡
จุ๊บ ♡
จุ๊บ ♡
“ฮือออ พอแล่ววว เขินตัวจะแตกแล้ว”
“ไม่เป็นไร ดราฟต์จับไว้แล้ว”
จุ๊บ ♡
รอบนี้บ๊วยเป็นฝ่ายทำแทน จึงทำให้ร่างสูงไม่ทันได้ตั้งตัว
แต่สุดท้ายก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น เพราะการกระทำเมื่อกี้มันน่ารักมากเลย
วันนี้ไม่ใช่แค่บ๊วยแล้วยิ้มกว้างอยู่คนเดียว
เพราะวันนี้ดราฟต์เองก็ยิ้มกว้างไม่ต่างกันเลย
Talk : ค่ะ เหม็นความรักไปหมดเลยค่ะ
หากใครสงสัยว่าทำไมในจอยขอแบบง่ายๆจัง
อ่านตอนนี้ก็ไม่สงสัยละโน๊ะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น